En nadide çiçek.
Kör olası şairler, aşkı yanlış anlatmışlar.
Ne bilsinler seni, nereden görsünler?
Hoşnut gönülleri o devrana aitmiş,
Hiç bu yüzyılda yaşayıp seni tanımamışlar.
Gülüşünün kıyısından öperken yazdım bunu.
Boynundaki kokunun izlerini taşıyor mısralarım.
Üşümeyesin diye şiirlerimi de yakarım.
Veliahtım sensin, bilmukabele ömrümü harcarım.
Ayak bastığın diyar gönlünü hoşnut eylesin,
Saçlarının perçemleri olası ağlantılar için kesilmesin.
Gözlerinden düşen kirpiklere iyi bak,
Oldum olası aşığımdır o gözlere, bilesin.
Bir yelkenli tut, poyraz esmesin bu kez tersten.
Göğsüme yasla başını, hayat her daim hatıradır.
Yarınların güzidesi varoluşundan geçer,
İhtimaller dahilindeysem bir gün kapına geleceğim.
Şükranım da sensin, latifemde,
Ahlaksız dünyanın en nadide çiçeği.
Üzerimde tesirin var, bunlar senin eserin.
Eğer ki yoktan gelmeseydin, ben aşkı öğrenemezdim.
Yorumlar