29 Haziran 2025
İnsan
0
5
0
İnsan kainatta var olan bildiğimiz bilmediğimiz ,canlı ve cansız bütün varlıklardan üstündür denir.Peki sadece dille söylenen ama yaşanmayan bu özellik ,diğer varlıklardan çok daha sıkıntı halinde yaşayan bir hale nasıl dönüşüyor.İnsan gerçekten ne olduğunu veya ne olmadığının farkında olmadığı için olabilirmi acaba bunca hastalık,sıkıntı,mücadele ,savaş…İnsanı diğer varlıklardan ayıran en önemli özellik nedir ,akıl.Düşünüyorum ,biliyorum,aklım var halidir.Peki ya bu fazlalıksa, eğer insanın bunca sıkıntıyı yaşamasının sebebi.Allah bu aklı dağa taşa, herşeye teklif etmiş ama kabul etmemişler …O zaman akıl insan için bir ayrıcalıkmı yoksa cezamı.Doğaya baktığımızda herşey çok yolunda,ne güneş ben ne zaman doğup batıcam kaygısında,ne ağaç ben ne zaman çiçek açıcam derdinde, ne de meyveler Yağmur ne zaman yağacak ve biz büyüyeceğiz düşüncesinde vs vs…. Neden çünkü bunları düşünecek, kaygı yapacak bir akılları yok ve yüzde yüz eminler herşeyin vakti gelince olacağından.İnsanlarda aslında bebeklik ve çocukluk döneminde aynen böyleler.Ben nasıl beslenicem,nasıl oynucam veya nasıl yürümeye başlıcam,konuşmam ne zaman olacak gibi kaygıları yoktur çünkü gelişmiş bir akla henüz sahip değiller.Arkadaşlarıyla oyun oynarlar ,kavga ederler ,tartışırlar ama kısa bir süre sonra hiçbirşey olmamış gibi oynamaya devam ederler.Kin,nefret ve intikam duyguları gelişmemiştir çünkü…Arkadaşının ona ne yaptığını düşünecek bir akıl yoktur ve sadece An ı yaşar bir öncesini ve sonrasını düşünmeden…07-12 yaş aralığında artık anne ve babalarından,çevrelerinden,öğretmen ve arkadaşlarından duyduğu şeyleri ,benimsediği şeyleri yavaş yavaş bilinçaltına yerleşir.Ve yaş ilerledikçe sözüm ona akıl genişledikçe korkular,kaygılar,yargılar,vs vs insanı ,sıkıntıya sokan ,benlikler oluşmaya başlar .Ve neye inanıp kabul ettiyse hayatına o biliçaltına ekilen tohumlarla devam ederler.Tıpkı büyüdüğü aile ve çevredeki yaşadığı ,hafızasına aldığı düşünceleri, duyguları yaşaar hayatı boyunca.Çocukluk dönemindeki koşulsuz sevgi,kesintisiz huzur ve daimi mutluluk ve enerji kalmamıştır artık.Nedendir peki aklı yetmez dediğimiz çocuklar yetişkinlerden çok daha mutlu ve sevgi doludur.Evet akıl insana Allahın bir lütfudur ama ,insan o aklını bilip idare edebildiği sürece…Tıpkı doğada yaşanan herbir olay gibi ,Herbir canlı gibi ,insan ben bilirim ,ben yaptım ben başardım,benim kararım herşey egosundan,zihninden özgürleştiği zaman açılır büyük aklı…Çünkü insan o küçük akılla birşeyi yapamayacağını düşünemeyeceğini idrak ettiği an da müthiş bir zeka açılır önüne.İşte ben düşünüyorum,ben biliyorum dediği aklına o zaman düşer gerçek düşünceler.Hemde kendine has,kendine özel ve asıl potansiyelini yaşayacağı farkedişler.Çünkü insan ne bir beden,ne duygu ne eylem nede bir dşüncedir.İnsan Allahın tüm esmalarını barındıran ve ancak Allaha teslimiyetiyle bu esmaların açılabilceği sonsuz bir şuurdur.Ne zamanki insan küçücük bir bedenin ,minicik bir zihnin esaretinden çıkmaya niyet edip ,bütün bunları sahibine yani Rabbine teslim ederse işte hayatı o zaman başlar.Çünkü bu idraki yaşayan insan o ana kadar yaşamadığını ve öğretilmiş çaresizliğin içinde dönüp duran döngülerini farkeder.Adeta çok derin bir uykudan uyanmış gibi hissederler .Peygamber efendimizin insanlar uykudadır ölünce uyanırlar sözünü hal etmiş olurlar.Ben düşünüyorum,ben başardım ben,ben,ben zannından kırtulup bu bedenden ne yapıyorsa Allahındır,ve en iyisidir ve en iyisi olcaktır idrakindelerdir.İşte bu idrakle kalpleri saflaşarak,aklına gelen her düşünce ve hayalin Allahtan olduğuna emin olup kendi cennetlerini yaşarrlar .İşte Allahın ben halifemi yarattım,şah damarınızdan daha yakınım diye işaret ettiği insan budır.Şimdi değerlidir ve özeldir.İnsan biliyorum dediklerini yaşar,Bilmiyorum dediklerini hatırlar.Biliyorum dediği ,bildikleriyle sınırlı bir hayatı,bilmiyorum dediği ise sonsuz olasılıkların olduğu yepyeni bir hayatı vaad eder…
0
Takipçi
3
Gönderi
0
Beğeni
Son Duyurular
Henüz duyuru bulunmuyor.
Yorumlar