Annemin ardından..
VEDA’NA
Buz kesmiş bir el,
son keza avuçlarımda
Ve haberci bir yel dışarıda,
Soğuk, tedirgin ve kısık bir sesle
Gittiğini duyuran sonsuzluğa…
O an aydım
o ellerin bana ait olduğuna;
Bebek tenimi okşadığın,
uzun saçımı taradığın
Her yola çıkışımda,
ardımdan salladığın
O ellerden olduğuma…
Öperken koklayarak,
o bembeyaz elleri
Bir bir sayarken
yaşlılık benlerini;
Çocukluğumla vedalaştığıma,
Aydığımda hayırsızlığıma,
af diledim geç kalışıma.
Şiirler yazdım o gün, bugün;
Yanı başında uyurken,
o son gecede
Belki de üstümü örterek usulca,
Bir buse kondurup saçlarıma, uyanmasın diye evladın...
Sessizce yol alışına...
Yorumlar