Güneş usulca batarken
Bakarsın aylardan yine zaman,
Gökyüzü ile yeryüzüne sıkışmış
Bir umut kaplar etrafı.
Issız yolda geçen araba,
Tarla başında sallanan başaklar
Ve bir deste ağacın hışırtısı
Kendine getirir insanı.
Yaz, güz ile kucaklaşırken
Baharsa unutulmaz olur.
O sırada hüzün hediye kalır,
Zaman nereye isterse oraya yol alır.
Güneş bu sefer batmışken
Bakarsın aylardan yine zaman,
Karanlık demlenir yavaş yavaş
Gönül hatırlar azabı.
Evdeki yanan gaz lambası,
Çayın içindeki kaşık
Ve kulak tırmalayan kapı gıcırtısı
Bir an düşündürür ihtiyarı.
- H. Tuğba Öten
Yorumlar