Vurgulanan Denizin Şiddeti
Gece zehir yeşili,puslu karanlığı ufukta
Dolu bir rüzgâr geliyor kanadı kızıl
Aşk esiyorum gelsenize ehâlî! diyor
Yahut bilmiyor gülüm
İçimde bir denizin şiddeti güz yağmurlarını bırakıyor
Şimdi gelirim de nasıl takacaksın kanadı?
Yağmurda kuşlar uçamaz ki.
(Serenay Özkan)
Şiirlerde Derin Duygusal Yansıma:
Viata’nın şiirlerinde, yalnızlık teması oldukça belirgindir. Şair, yalnızlıkla baş etme, varoluşsal sorgulamalar ve içsel keşifler üzerine yoğunlaşır. Gece ve ay, yalnızlığın ve içsel karmaşanın simgeleri olarak sıkça yer alır. Özkan, bu sembollerle hem kişisel bir boşluğu hem de evrensel bir yalnızlık halini dile getirir.
Viata, soyut bir dil kullanarak okuyucusuna farklı bir bakış açısı kazandırır. Şiirlerin içeriği genellikle yoğun bir melankoli barındırırken, her bir dizede anlamın katman katman ortaya çıkması şairin dilindeki zenginliği gösterir. Şiirlerin soyut yapısı, okuyucuyu anlam arayışına sürüklerken, aynı zamanda duygusal bir yolculuğa çıkma fırsatı sunar. Bu yolculuk, hem kişisel hem de evrensel bir deneyim sunar.
Yorumlar