Hani bir gün sormuştun ya,
“Neden başaramıyorum?” diye.
Çok sigaradan sesin nefesinle çıkamayacak kadar az kalmışken…
Oysa farkında değildin; aslında başarmıştın.
Milyonlarca yılın, milyarlarca insanın yaşadığı bu yerde düşündün, sevdin, acı çektin, ruhunu parçaladın.
Emil Cioran diyordu ya:
“Yalnızca iyimserler intihar eder.”
Ne demek istediğini şimdi daha iyi anlıyorum.
Eskiden ölümden korkardın.
Annen üzülmesin diye, ona hicranın en ağır tanımını yaşatmak istemezdin.
Bir tek ölümün gerçekliği hiç yalan söylemedi sana.
Kitapları severdin.
Onların sayfalarında kendine benzeyen ruhlar arar, cehennemin içinde kaçacak bir kapı bulmaya çalışırdın.
Bazen yazardın da… Ama yazdıkların senin gibi karanlıktı.
Kimse okumaz, okusa da umursamazdı.
Kendi kendine söylediğin şarkılar gibi yarım kaldı onlar da.
Yorumlar